🖖👌 👆

Onlangs las ik op de site van Het Laatste Nieuws een aangrijpend artikel over een klas die gebarentaal leerde om te kunnen communiceren met hun doof vriendje. Nu vroeg ik me af hoe gebarentaal in elkaar zit.

'Een gebarentaal is een visueel-manuele taal, waarin begrippen en handelingen door middel van gebaren worden weergegeven.' Zo omschrijft Wikipedia het begrip gebarentaal. Makkelijk gezegd communiceert men niet met woorden of geluiden maar met gebaren. Nu zou je denken dat gebarentaal universeel is maar dat is niet zo.

Vlaamse en Nederlandse gebarentaal

Nederland en België, twee buurlanden die niet ver van elkaar liggen, we spreken dezelfde taal dus het is makkelijk om te communiceren met elkaar. Is dat ook zo voor dove mensen? Ik had het niet gedacht maar bij de doven is dat helemaal niet het geval. Hun gebarentaal verschilt zoals Nederlands met Spaans maar toch kunnen ze goed met elkaar praten. Dat komt omdat vele mensen die doof zijn vaak in aanraking komen met mensen die geen gebarentaal kennen, hierdoor zijn ze getraind en kunnen ze zich makkelijk behelpen. Ze passen zich aan aan hun gesprekspartner en kunnen ze toch "praten" met elkaar. Hoewel hun gebarentaal veel verschilt met elkaar kunnen doven van andere landen daarom toch goed met elkaar communiceren. Maar hoe meer gelijkenissen in de taal hoe sneller en vlotter het gesprek verloopt.

Van A tot Z

In de gebarentaal wordt er meestal gebruik gemaakt van bewegingen om zo een woord duidelijk te maken. Er bestaat ook een vingerspellen en hier wordt dan gebruik gemaakt van het alfabet. Dit wordt meestal gebruikt om namen te spellen en om woorden door te geven waarvan er geen gebaar bestaat.

Enkele voorbeelden